تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
بحثی پیرامون عبادت به نیت شایستگی خداوند برای عبادت
بعضی می گویند:
کسانی که به کمال رسیده اند،
حتی نباید به نیت شوق یا ترس، یا پیوستن به خدا
و کسب مقام نزد او، یا بنیت خوشنودی او، عملی را انجام دهند،
و باید نیت آنان فقط شایستگی خداوند برای عبادت باشد.
و عملی را که بخاطر شوق به وصال خداوند انجام شود
ناقص می دانند و بعضی این را عبادت نفس دانسته اند.
ولی گمان نمی کنم هیچ یک از پیامبران و اولیای خدا و فرشتگان نزدیک،
اعمال خود را از آنچه آنان می گویند خالص کنند.
این افراط است که عملی را که بخاطر رسیدن به رضای خدا
و نزدیکی و همسایگی او انجام شود، عبادت نفس بدانیم
چنانچه در سخنان بعضی از اهل معرفت می باشد.
بله اشکالی ندارد که بگوییم اولیای خدا در بعضی از حالتها
و جلوه گر شدن نامهای خداوند بر آنان عملی را فقط بخاطر شایستگی خداوند متعال
و برای عبادت او انجام می داده و نیت نزدیک شدن به خدا و رضایت او را فراموش می کرده اند؛
ولی نمی گوییم:
پیامبران (علیهم السلام) همیشه در این حالت بوده اند چه رسد به این که
دیگران همیشه، یا گاهی با این نیت عملی را انجام دهند.
و من عمل به نیت شایستگی خداوند را، برتر از عمل بنیت رسیدن به
همسایگی خداوند نمی دانم؛ باین جهت که ما بالاتر از عبادت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)
و امیرالمؤمنین (علیه السلام) نداریم و از روایات معلوم می شود که بعض یا بیشتر اعمال آنها
فقط بخاطر بدست آوردن رضای خدا و نزدیکی به او بوده است.
نظرات شما عزیزان:
